Tuesday, September 3, 2013
Girl Friend (singlish)
This blog is maintained and owned by Slave Ceylon. Although this blog does not show/discuss any sexually offensive subjects, underage access is completely prohibited to this blog.
Readers in the South Asia region are welcome to explore their
submissive desires. All blogs are 100% fictions and none of the
references or places or names or incidents are real. Readers are advice
and strictly discouraged to attempt in recreating any of blogged
imaginations. Any such activity can be a punishable offense by the law
effected in your region.
All complaints must direct to slave.ceylon@gmail.com. This blog is fully supporting all international / Sri Lankan ethics and fully abide by international / Sri Lankan internet laws.
The blogger (Slave Ceylon) does not hold any responsibility of comments published by readers but advice all readers to keep up to all ethics. The blogger holds the authority to remove readers comments.
මෙම් බ්ලොග් පිටුවෙහි සියලු අයිතිවාසිකම් Slave Ceylon වෙතයි. මෙහි එන කතා ලින්ගික හින්සනයෙන් තොර උවත් බාල වයස්කරුවන්ගේ පැමිනීම හෝ කියවීම සපුරා තහනම්ය. මෙහි එන කතා සියල්ල සිතින් ගොතන ලද කතාවන අතර මෙහි සඳහන් සියලු සබැඳි හෝ නම් ගම් හෝ සිද්දීන් මනඃකල්පිත වේ. මෙහි එන සිතලු කිසිවක් සථ්‍ය ජීවිතයේදී අත්හදා බැලීම නොකරන ලෙස පාඨකයන් වෙත තරයේ අවවාද කරනු ලැබේ. එවැනි ක්‍රියාවන් ශ්‍රී ලංකාවේ ක්‍රියාත්මක නීති රීති මගින් දැඩි දඩුවන් ලැබිය හැකිවන්නේය. සියලු චෝදනා සහ පැමිනිලි slave.ceylon@gmail.com වෙත එවිය හැක. පාඨකයින් විසින් ඵල කරන අදහස් හෝ කරුනු වෙත බ්ලොග් පිටුවෙ හිමිකරු වග නොකියවෙන අතර සදාචාරාත්මක නොවන කරුනු දැක්වීමෙන් වලකින ලෙස පාඨකයන් වෙතින් ඉල්ලාසිටුනු ලැබේ. එවැනි කරුනක් වෙතොත් එය වහා ඉවත් කිරිමට බ්ලොග් පිටුවෙහි හිමිකරු වෙත සියලු බලතල ඇත.
meka mage gf akka sira wechcha deyak.atakota mama 11 kella 10ye.eyata tibbe patta suduma sudu kakul 2k.api yalu une scl akedi.koheda itin sapattu dana nisa a lassana feet 2 mama kohoma dakinnada.kohomahari eya mama awa clz akakata awa.mama eya apu gaman baluwe mechchara kal mata dakinna bariuna a lassana kakula diha.oooopissu hadena kakulak aka nam.yatipathul rosa rosapatay.kakula hiniy digay.kakule agilith marama lassanay.diga lassana agili.mama balabala hitiye a lassana kakul ata ganna mata akawada awastawak labeyda kiyala.
a dawasa uda una.api film akak yanna kata una.api itin kohomahari gedarata boruwak gahala ehe giya.gihin wadi wela film aka balana gaman mama shape ake eyage kakul ata gawa yatipathulath akka.eya qwa MARA SANIPAY PATIYO kiyala.api balconi box akaka hitiye.mama eyage kakula hodata ata gala aka paratama kakula kate oba gatta.eya gassila ahuwa PISSUDA PATIYO OYATA kiyala.mama hinawewi kakula tawa tikak atulata obala eyage big toy aka suppu karala bimin tibba.menna wade kella kakula cross karala mage lap aka udin tiyala ganakwath na wage film aka balanawa.mama eyage agili kate dan iruwa.api tikak dura awa nisa kakula tibba dadiya mwala taste aka mata hodata danuna.tikakin kakula ay atagaga film aka baluwa.aka paratama kella qwane ANE PATIYO AY AHEMA KARANNAKO ATAKOTA MATA DANENNE MAMA DIWYA LOKE INNAWA WAGE PUDUMA SANIPAYAK TIYENNE kiyala.
passe mama eyage kakul 2ma kel walin nawwa.mataka hatiyata wali kata 3k witara hapuna.kella full atal ake rajiniyak wage kisima ganak natiwa film aka balanawa.mama mage asawa eda hodata sapuragatta.eya dan akata puduma asawak tiyenne.hamadama rata nida ganna welawata mama eyage yatipathula lewa kana widiyata msg karanawa.matath marama atal.tawa gd dewal passe una.ewa mama passe kiyannam.
Author:harry foot slave
All complaints must direct to slave.ceylon@gmail.com. This blog is fully supporting all international / Sri Lankan ethics and fully abide by international / Sri Lankan internet laws.
The blogger (Slave Ceylon) does not hold any responsibility of comments published by readers but advice all readers to keep up to all ethics. The blogger holds the authority to remove readers comments.
මෙම් බ්ලොග් පිටුවෙහි සියලු අයිතිවාසිකම් Slave Ceylon වෙතයි. මෙහි එන කතා ලින්ගික හින්සනයෙන් තොර උවත් බාල වයස්කරුවන්ගේ පැමිනීම හෝ කියවීම සපුරා තහනම්ය. මෙහි එන කතා සියල්ල සිතින් ගොතන ලද කතාවන අතර මෙහි සඳහන් සියලු සබැඳි හෝ නම් ගම් හෝ සිද්දීන් මනඃකල්පිත වේ. මෙහි එන සිතලු කිසිවක් සථ්‍ය ජීවිතයේදී අත්හදා බැලීම නොකරන ලෙස පාඨකයන් වෙත තරයේ අවවාද කරනු ලැබේ. එවැනි ක්‍රියාවන් ශ්‍රී ලංකාවේ ක්‍රියාත්මක නීති රීති මගින් දැඩි දඩුවන් ලැබිය හැකිවන්නේය. සියලු චෝදනා සහ පැමිනිලි slave.ceylon@gmail.com වෙත එවිය හැක. පාඨකයින් විසින් ඵල කරන අදහස් හෝ කරුනු වෙත බ්ලොග් පිටුවෙ හිමිකරු වග නොකියවෙන අතර සදාචාරාත්මක නොවන කරුනු දැක්වීමෙන් වලකින ලෙස පාඨකයන් වෙතින් ඉල්ලාසිටුනු ලැබේ. එවැනි කරුනක් වෙතොත් එය වහා ඉවත් කිරිමට බ්ලොග් පිටුවෙහි හිමිකරු වෙත සියලු බලතල ඇත.
meka mage gf akka sira wechcha deyak.atakota mama 11 kella 10ye.eyata tibbe patta suduma sudu kakul 2k.api yalu une scl akedi.koheda itin sapattu dana nisa a lassana feet 2 mama kohoma dakinnada.kohomahari eya mama awa clz akakata awa.mama eya apu gaman baluwe mechchara kal mata dakinna bariuna a lassana kakula diha.oooopissu hadena kakulak aka nam.yatipathul rosa rosapatay.kakula hiniy digay.kakule agilith marama lassanay.diga lassana agili.mama balabala hitiye a lassana kakul ata ganna mata akawada awastawak labeyda kiyala.
a dawasa uda una.api film akak yanna kata una.api itin kohomahari gedarata boruwak gahala ehe giya.gihin wadi wela film aka balana gaman mama shape ake eyage kakul ata gawa yatipathulath akka.eya qwa MARA SANIPAY PATIYO kiyala.api balconi box akaka hitiye.mama eyage kakula hodata ata gala aka paratama kakula kate oba gatta.eya gassila ahuwa PISSUDA PATIYO OYATA kiyala.mama hinawewi kakula tawa tikak atulata obala eyage big toy aka suppu karala bimin tibba.menna wade kella kakula cross karala mage lap aka udin tiyala ganakwath na wage film aka balanawa.mama eyage agili kate dan iruwa.api tikak dura awa nisa kakula tibba dadiya mwala taste aka mata hodata danuna.tikakin kakula ay atagaga film aka baluwa.aka paratama kella qwane ANE PATIYO AY AHEMA KARANNAKO ATAKOTA MATA DANENNE MAMA DIWYA LOKE INNAWA WAGE PUDUMA SANIPAYAK TIYENNE kiyala.
passe mama eyage kakul 2ma kel walin nawwa.mataka hatiyata wali kata 3k witara hapuna.kella full atal ake rajiniyak wage kisima ganak natiwa film aka balanawa.mama mage asawa eda hodata sapuragatta.eya dan akata puduma asawak tiyenne.hamadama rata nida ganna welawata mama eyage yatipathula lewa kana widiyata msg karanawa.matath marama atal.tawa gd dewal passe una.ewa mama passe kiyannam.
Author:harry foot slave
Friday, February 22, 2013
Vinitha
This blog is maintained and owned by Slave Ceylon. Although this blog does not show/discuss any sexually offensive subjects, underage access is completely prohibited to this blog.
Readers in the South Asia region are welcome to explore their
submissive desires. All blogs are 100% fictions and none of the
references or places or names or incidents are real. Readers are advice
and strictly discouraged to attempt in recreating any of blogged
imaginations. Any such activity can be a punishable offense by the law
effected in your region.
All complaints must direct to slave.ceylon@gmail.com. This blog is fully supporting all international / Sri Lankan ethics and fully abide by international / Sri Lankan internet laws.
The blogger (Slave Ceylon) does not hold any responsibility of comments published by readers but advice all readers to keep up to all ethics. The blogger holds the authority to remove readers comments.
මෙම් බ්ලොග් පිටුවෙහි සියලු අයිතිවාසිකම් Slave Ceylon වෙතයි. මෙහි එන කතා ලින්ගික හින්සනයෙන් තොර උවත් බාල වයස්කරුවන්ගේ පැමිනීම හෝ කියවීම සපුරා තහනම්ය. මෙහි එන කතා සියල්ල සිතින් ගොතන ලද කතාවන අතර මෙහි සඳහන් සියලු සබැඳි හෝ නම් ගම් හෝ සිද්දීන් මනඃකල්පිත වේ. මෙහි එන සිතලු කිසිවක් සථ්‍ය ජීවිතයේදී අත්හදා බැලීම නොකරන ලෙස පාඨකයන් වෙත තරයේ අවවාද කරනු ලැබේ. එවැනි ක්‍රියාවන් ශ්‍රී ලංකාවේ ක්‍රියාත්මක නීති රීති මගින් දැඩි දඩුවන් ලැබිය හැකිවන්නේය. සියලු චෝදනා සහ පැමිනිලි slave.ceylon@gmail.com වෙත එවිය හැක. පාඨකයින් විසින් ඵල කරන අදහස් හෝ කරුනු වෙත බ්ලොග් පිටුවෙ හිමිකරු වග නොකියවෙන අතර සදාචාරාත්මක නොවන කරුනු දැක්වීමෙන් වලකින ලෙස පාඨකයන් වෙතින් ඉල්ලාසිටුනු ලැබේ. එවැනි කරුනක් වෙතොත් එය වහා ඉවත් කිරිමට බ්ලොග් පිටුවෙහි හිමිකරු වෙත සියලු බලතල ඇත.
Vinitha was born to a poor family in Monaragala as the eldest of four girls and two boys. Her father
was a drunkard who spent whatever little money he earned through odd jobs on drinking. Her mother
singlehandedly brought up the six children by working as a domestic in well to do houses. Although poor
Vinitha was blessed with a beauty rarely seen in such poor backgrounds. She got many a preposition
from boys while at school but she was determined to stay away from such things as she wanted to study
well and support her family one day. She passed A/Ls in commerce with good results and moved to
Colombo looking for employment. She was nineteen.
Vinitha found employment in a foreign employment agency in Maradana belonging to Mr.Ahmed as an
accounts clerk.Ahmed was a middle aged man who treated his staff kindly.He was married to a girl half
his age called Maureen.Meanwhile Vinitha attended to her work diligently.Unlike other girls she was
prepared to work even after office hours to finish her work. Together with her good looks and charm
she was popular with customers as well. These things didn’t go unnoticed to Ahmed as he rewarded the
girl with promotions. Within three years Vinitha had won Ahmed’s trust to such an extent that she was
entrusted with the responsibility of handling finances of the agency.It was she who accepted payments
from those who sought employment abroad and issued receipts. People had come to regard her as the
number two of the office.
At twenty two Vinitha was earning a good salary that enabled her to support the education of her
siblings.She was determinend to see that her brothers and sisters receive a university education. She
was happy and content with life when disaster struck. One morning Ahmed complained of a headache
and Vinitha promptly gave him some paracetamol pills. However within minutes his condition worsened
and he was in a lot of pain.Vinitha and other staff rushed him to the hospital.What they didn’t know was
that Ahmed had suffered a stroke.He had lost consciousness by the time he was taken to the hospital.He
remained like that for few days and passed away.Vintha was devastated by the sudden death of
her employer who was liked by everyone.As the custom Ahmed’s funeral was held on the following
day.Vinitha was jobless.However she knew that with her qualifications and experience she could find
another job so she remained in Colombo.
One day a policeman came in search of her to her boarding house and asked her to appear in the police
station the following day. The police wanted to question her in connection with the complains made by
foreign job seekers who had paid money to the agency. They were demanding their money back. They
had identified her as the person who accepted the payments. Panic stricken Vinitha tried to contact
Maureen, the wife of Ahmed.But to her dismay she learnt that Maureen had gone abroad after selling
all the properties of Ahmed even without observing the mourning period, leaving Vinitha to answer the
police.Vinitha realized that she had been a victim of deliberate deceit but she was too late.
Vinitha called at the police station the following day and was questioned at length. She tried hard
to explain that she was only an employee at the agency and nothing more but the police were not
convinced as her signature appeared on the receipts. They produced her in courts. When her case came
up the judge remanded her even without looking at her as the police wanted time to further investigate
the case.
She was made to sit on a bench with the other women who were to be taken to prison till the day’s
proceedings were over .They were mostly street prostitutes and drug peddlers who were in and out
of the prison so often. Among the unclean and shabby women Vinitha stood out with her beauty and
attracted the attention of all.Two stern looking guards were watching them closely. Male offenders
were kept in a cell inside the courthouse. At the end of the day’s proceedings both men and women
were taken to the prison in the same bus. On the way to the prison she had to endure lewd remarks
of the men which she tried to ignore. She was relieved when they finally arrived in the prison but her
ordeal had just begun.
They were taken to the women’s wing of the prison and their details were taken down. Next a guard, a
beautiful girl who looked about the same age as Vinitha took them to a room.
“Galawaplla andum”(take off your cloths) she ordered.
All the women except Vinitha started taking clothes off.Seeing the girl hesitate; the guard leapt forward
and gave her a thundering slap that sent Vinitha flat on to the ground.
“Thota venama kiyanna oneda?”(Should I specially tell you) barked the guard.
Tearful Vinitha got up and began to undress.Her face reddened with shame as she had never taken her
clothes off even before women.For other women in her group it was something they were quite used to
and they stood naked without a care.
The guard thoroughly searched the naked women one by one.Afterwards the convicted prisoners were
given their prison uniforms.As she was a remandee Vinitha was allowed to put her cloths back on. Each
of them were issued a metal cup, a plate and a mat to sleep on.Then the guard summoned an elderly
prisoner waiting outside the office.
“Munwa D wattuwata geniyala Ranjanita bara deepan”(take them to D ward and hand them over to
Ranjani)
The woman nodded dutifully and asked the group to follow her.Vinitha with her face still smarting from
the slap began following the group.
As they were approaching the dilapidated building that was D ward,Vinitha saw a group of women
gathered in a circle watching something intently .Then she heard a cracking sound followed by a
woman’s scream. Women of her group pushed through the crowd to see what was going on.Vinitha too
did the same. She was startled by the scene unfolding before her eyes. She felt her knees buckle.
A very young looking girl was leaning against the wall. Only piece of clothing on her was a shapeless
prison jacket. She was naked from waist down. A tall vicious looking woman was beating the girl
mercilessly with a long cane on her bare buttocks. Girl’s body jerked with every stroke and she was
wailing pitifully. Despite her cries the woman continued to beat her.Vinitha saw red welts appearing on
her buttocks after each stroke. After giving the girl about 10 hard strokes the woman lowered the cane
and gave her a warning.Girl’s buttocks were a mass of welts.
“Me para tho dahayakin beruna.elanga para mama tho hama ghanawa .duwapiya ethulata.(this time
you got away with 10, next time I’ll skin you. run inside.)
The girl, still sobbing, limped inside followed by the crowd.
“Eya thamai Ranjani” (She is the one they call Ranjani) a woman whispered in Vinitha’s ear.
Ranjani was serving term for grievous crimes. She had links to the underworld and was the unofficial
head of ward D which she ruled with an iron fist. Even the prison authorities didn’t meddle with her. She
maintained discipline in the ward on their behalf. She was given certain privileges for her services. What
Vinitha just saw was how Ranjani maintained the discipline in the ward.
The old woman who brought the group walked up to her and said something respectfully, pointing to
the group.Ranjani turned around and observed the new arrivals, the cane still in her hand.She knew
each woman by her name except Vintha.When Ranajani’s piercing eyes met Vinitha’s she lowered her
gaze. Ranjani again looked at the other women.
Mokada thopi bala inne palayau ethulata (What are you waiting for? Get inside.) She ordered them.
The women went inside one after the other. Then she turned to Vinitha. The fair skinned beauty
aroused her curiosity.
Kelle mehe waren.Mokada case eka.( Come here girl. What brought you her?)
The shivering girl walked up to her and related her story .Ranjani listened patiently.After Vinitha had
finished Ranjani reassured her.
Umba baya wenda epa kelle.Serama mama bala gannam.Yamu ethulata. (Don’t worry girl. I’ll look
after everything.) Vinitha was ushered inside the large hall.She saw dozens of women,residents of D
ward,either sitting or lying on their mats.
Umba methane hitapan.(you stay here)Ranajani pointed to a spot on the floor and left.
Vinitha laid her mat there as instructed. When she looked around she saw the girl who was punished
just moments ago lying on her belly’ still in tears and an elderly woman apply coconut oil, the remedy
for all ailments in prison, to the girl’s battered buttocks. Vinitha sat on her mat and started thinking
about her predicament when curious inmates surrounded her and began pestering her with questions.
Suddenly Ranjani appeared and chased the women away.
Me kellata paduwe inda deepalla (Leave the girl alone) she shouted at them. The women dispersed in a
hurry.
It was around six in the evening and time for dinner.Rice ,dhal and coconut sambol were brought in
large couldrens.Then Vinitha remembered that she hadn’t eaten anything since morning.Inmates
with plates in hand went after one another in queue to get their share of dinner closely watched by
Ranjani.Vinitha too joined them and got her dinner.She hurriedly ate the tasteless meal as she was
feeling hungry by then.Vinitha didn’t have anything other than clothes she was wearing.Again Ranjani
came to her rescue. She gave Vinitha a towel,bar of soap and a tooth brush.Vinitha went to the water
tank behind the ward and washed herself.At 7.00 in the evening they were locked up inside the ward
and lights were switched off leaving a single light outside ward.Vinitha stretched out on her mat.
Although it was uncomfortable to sleep on the bare floor with only a thin mat she fell asleep quickly
as she was feeling tired after a long day.She may have been asleep for barely an hour when she felt
someone shaking her body. She woke up.By the dim light in the ward she recognized who it was.
Kelle negitapan. Waren math ekka (Get up girl and follow me) Ranjani said in a hushed voice.
(to be continued)
All complaints must direct to slave.ceylon@gmail.com. This blog is fully supporting all international / Sri Lankan ethics and fully abide by international / Sri Lankan internet laws.
The blogger (Slave Ceylon) does not hold any responsibility of comments published by readers but advice all readers to keep up to all ethics. The blogger holds the authority to remove readers comments.
මෙම් බ්ලොග් පිටුවෙහි සියලු අයිතිවාසිකම් Slave Ceylon වෙතයි. මෙහි එන කතා ලින්ගික හින්සනයෙන් තොර උවත් බාල වයස්කරුවන්ගේ පැමිනීම හෝ කියවීම සපුරා තහනම්ය. මෙහි එන කතා සියල්ල සිතින් ගොතන ලද කතාවන අතර මෙහි සඳහන් සියලු සබැඳි හෝ නම් ගම් හෝ සිද්දීන් මනඃකල්පිත වේ. මෙහි එන සිතලු කිසිවක් සථ්‍ය ජීවිතයේදී අත්හදා බැලීම නොකරන ලෙස පාඨකයන් වෙත තරයේ අවවාද කරනු ලැබේ. එවැනි ක්‍රියාවන් ශ්‍රී ලංකාවේ ක්‍රියාත්මක නීති රීති මගින් දැඩි දඩුවන් ලැබිය හැකිවන්නේය. සියලු චෝදනා සහ පැමිනිලි slave.ceylon@gmail.com වෙත එවිය හැක. පාඨකයින් විසින් ඵල කරන අදහස් හෝ කරුනු වෙත බ්ලොග් පිටුවෙ හිමිකරු වග නොකියවෙන අතර සදාචාරාත්මක නොවන කරුනු දැක්වීමෙන් වලකින ලෙස පාඨකයන් වෙතින් ඉල්ලාසිටුනු ලැබේ. එවැනි කරුනක් වෙතොත් එය වහා ඉවත් කිරිමට බ්ලොග් පිටුවෙහි හිමිකරු වෙත සියලු බලතල ඇත.
Vinitha was born to a poor family in Monaragala as the eldest of four girls and two boys. Her father
was a drunkard who spent whatever little money he earned through odd jobs on drinking. Her mother
singlehandedly brought up the six children by working as a domestic in well to do houses. Although poor
Vinitha was blessed with a beauty rarely seen in such poor backgrounds. She got many a preposition
from boys while at school but she was determined to stay away from such things as she wanted to study
well and support her family one day. She passed A/Ls in commerce with good results and moved to
Colombo looking for employment. She was nineteen.
Vinitha found employment in a foreign employment agency in Maradana belonging to Mr.Ahmed as an
accounts clerk.Ahmed was a middle aged man who treated his staff kindly.He was married to a girl half
his age called Maureen.Meanwhile Vinitha attended to her work diligently.Unlike other girls she was
prepared to work even after office hours to finish her work. Together with her good looks and charm
she was popular with customers as well. These things didn’t go unnoticed to Ahmed as he rewarded the
girl with promotions. Within three years Vinitha had won Ahmed’s trust to such an extent that she was
entrusted with the responsibility of handling finances of the agency.It was she who accepted payments
from those who sought employment abroad and issued receipts. People had come to regard her as the
number two of the office.
At twenty two Vinitha was earning a good salary that enabled her to support the education of her
siblings.She was determinend to see that her brothers and sisters receive a university education. She
was happy and content with life when disaster struck. One morning Ahmed complained of a headache
and Vinitha promptly gave him some paracetamol pills. However within minutes his condition worsened
and he was in a lot of pain.Vinitha and other staff rushed him to the hospital.What they didn’t know was
that Ahmed had suffered a stroke.He had lost consciousness by the time he was taken to the hospital.He
remained like that for few days and passed away.Vintha was devastated by the sudden death of
her employer who was liked by everyone.As the custom Ahmed’s funeral was held on the following
day.Vinitha was jobless.However she knew that with her qualifications and experience she could find
another job so she remained in Colombo.
One day a policeman came in search of her to her boarding house and asked her to appear in the police
station the following day. The police wanted to question her in connection with the complains made by
foreign job seekers who had paid money to the agency. They were demanding their money back. They
had identified her as the person who accepted the payments. Panic stricken Vinitha tried to contact
Maureen, the wife of Ahmed.But to her dismay she learnt that Maureen had gone abroad after selling
all the properties of Ahmed even without observing the mourning period, leaving Vinitha to answer the
police.Vinitha realized that she had been a victim of deliberate deceit but she was too late.
Vinitha called at the police station the following day and was questioned at length. She tried hard
to explain that she was only an employee at the agency and nothing more but the police were not
convinced as her signature appeared on the receipts. They produced her in courts. When her case came
up the judge remanded her even without looking at her as the police wanted time to further investigate
the case.
She was made to sit on a bench with the other women who were to be taken to prison till the day’s
proceedings were over .They were mostly street prostitutes and drug peddlers who were in and out
of the prison so often. Among the unclean and shabby women Vinitha stood out with her beauty and
attracted the attention of all.Two stern looking guards were watching them closely. Male offenders
were kept in a cell inside the courthouse. At the end of the day’s proceedings both men and women
were taken to the prison in the same bus. On the way to the prison she had to endure lewd remarks
of the men which she tried to ignore. She was relieved when they finally arrived in the prison but her
ordeal had just begun.
They were taken to the women’s wing of the prison and their details were taken down. Next a guard, a
beautiful girl who looked about the same age as Vinitha took them to a room.
“Galawaplla andum”(take off your cloths) she ordered.
All the women except Vinitha started taking clothes off.Seeing the girl hesitate; the guard leapt forward
and gave her a thundering slap that sent Vinitha flat on to the ground.
“Thota venama kiyanna oneda?”(Should I specially tell you) barked the guard.
Tearful Vinitha got up and began to undress.Her face reddened with shame as she had never taken her
clothes off even before women.For other women in her group it was something they were quite used to
and they stood naked without a care.
The guard thoroughly searched the naked women one by one.Afterwards the convicted prisoners were
given their prison uniforms.As she was a remandee Vinitha was allowed to put her cloths back on. Each
of them were issued a metal cup, a plate and a mat to sleep on.Then the guard summoned an elderly
prisoner waiting outside the office.
“Munwa D wattuwata geniyala Ranjanita bara deepan”(take them to D ward and hand them over to
Ranjani)
The woman nodded dutifully and asked the group to follow her.Vinitha with her face still smarting from
the slap began following the group.
As they were approaching the dilapidated building that was D ward,Vinitha saw a group of women
gathered in a circle watching something intently .Then she heard a cracking sound followed by a
woman’s scream. Women of her group pushed through the crowd to see what was going on.Vinitha too
did the same. She was startled by the scene unfolding before her eyes. She felt her knees buckle.
A very young looking girl was leaning against the wall. Only piece of clothing on her was a shapeless
prison jacket. She was naked from waist down. A tall vicious looking woman was beating the girl
mercilessly with a long cane on her bare buttocks. Girl’s body jerked with every stroke and she was
wailing pitifully. Despite her cries the woman continued to beat her.Vinitha saw red welts appearing on
her buttocks after each stroke. After giving the girl about 10 hard strokes the woman lowered the cane
and gave her a warning.Girl’s buttocks were a mass of welts.
“Me para tho dahayakin beruna.elanga para mama tho hama ghanawa .duwapiya ethulata.(this time
you got away with 10, next time I’ll skin you. run inside.)
The girl, still sobbing, limped inside followed by the crowd.
“Eya thamai Ranjani” (She is the one they call Ranjani) a woman whispered in Vinitha’s ear.
Ranjani was serving term for grievous crimes. She had links to the underworld and was the unofficial
head of ward D which she ruled with an iron fist. Even the prison authorities didn’t meddle with her. She
maintained discipline in the ward on their behalf. She was given certain privileges for her services. What
Vinitha just saw was how Ranjani maintained the discipline in the ward.
The old woman who brought the group walked up to her and said something respectfully, pointing to
the group.Ranjani turned around and observed the new arrivals, the cane still in her hand.She knew
each woman by her name except Vintha.When Ranajani’s piercing eyes met Vinitha’s she lowered her
gaze. Ranjani again looked at the other women.
Mokada thopi bala inne palayau ethulata (What are you waiting for? Get inside.) She ordered them.
The women went inside one after the other. Then she turned to Vinitha. The fair skinned beauty
aroused her curiosity.
Kelle mehe waren.Mokada case eka.( Come here girl. What brought you her?)
The shivering girl walked up to her and related her story .Ranjani listened patiently.After Vinitha had
finished Ranjani reassured her.
Umba baya wenda epa kelle.Serama mama bala gannam.Yamu ethulata. (Don’t worry girl. I’ll look
after everything.) Vinitha was ushered inside the large hall.She saw dozens of women,residents of D
ward,either sitting or lying on their mats.
Umba methane hitapan.(you stay here)Ranajani pointed to a spot on the floor and left.
Vinitha laid her mat there as instructed. When she looked around she saw the girl who was punished
just moments ago lying on her belly’ still in tears and an elderly woman apply coconut oil, the remedy
for all ailments in prison, to the girl’s battered buttocks. Vinitha sat on her mat and started thinking
about her predicament when curious inmates surrounded her and began pestering her with questions.
Suddenly Ranjani appeared and chased the women away.
Me kellata paduwe inda deepalla (Leave the girl alone) she shouted at them. The women dispersed in a
hurry.
It was around six in the evening and time for dinner.Rice ,dhal and coconut sambol were brought in
large couldrens.Then Vinitha remembered that she hadn’t eaten anything since morning.Inmates
with plates in hand went after one another in queue to get their share of dinner closely watched by
Ranjani.Vinitha too joined them and got her dinner.She hurriedly ate the tasteless meal as she was
feeling hungry by then.Vinitha didn’t have anything other than clothes she was wearing.Again Ranjani
came to her rescue. She gave Vinitha a towel,bar of soap and a tooth brush.Vinitha went to the water
tank behind the ward and washed herself.At 7.00 in the evening they were locked up inside the ward
and lights were switched off leaving a single light outside ward.Vinitha stretched out on her mat.
Although it was uncomfortable to sleep on the bare floor with only a thin mat she fell asleep quickly
as she was feeling tired after a long day.She may have been asleep for barely an hour when she felt
someone shaking her body. She woke up.By the dim light in the ward she recognized who it was.
Kelle negitapan. Waren math ekka (Get up girl and follow me) Ranjani said in a hushed voice.
(to be continued)
පන්ච් බෑග්
This blog is maintained and owned by Slave Ceylon. Although this blog does not show/discuss any sexually offensive subjects, underage access is completely prohibited to this blog.
Readers in the South Asia region are welcome to explore their
submissive desires. All blogs are 100% fictions and none of the
references or places or names or incidents are real. Readers are advice
and strictly discouraged to attempt in recreating any of blogged
imaginations. Any such activity can be a punishable offense by the law
effected in your region.
All complaints must direct to slave.ceylon@gmail.com. This blog is fully supporting all international / Sri Lankan ethics and fully abide by international / Sri Lankan internet laws.
The blogger (Slave Ceylon) does not hold any responsibility of comments published by readers but advice all readers to keep up to all ethics. The blogger holds the authority to remove readers comments.
මෙම් බ්ලොග් පිටුවෙහි සියලු අයිතිවාසිකම් Slave Ceylon වෙතයි. මෙහි එන කතා ලින්ගික හින්සනයෙන් තොර උවත් බාල වයස්කරුවන්ගේ පැමිනීම හෝ කියවීම සපුරා තහනම්ය. මෙහි එන කතා සියල්ල සිතින් ගොතන ලද කතාවන අතර මෙහි සඳහන් සියලු සබැඳි හෝ නම් ගම් හෝ සිද්දීන් මනඃකල්පිත වේ. මෙහි එන සිතලු කිසිවක් සථ්‍ය ජීවිතයේදී අත්හදා බැලීම නොකරන ලෙස පාඨකයන් වෙත තරයේ අවවාද කරනු ලැබේ. එවැනි ක්‍රියාවන් ශ්‍රී ලංකාවේ ක්‍රියාත්මක නීති රීති මගින් දැඩි දඩුවන් ලැබිය හැකිවන්නේය. සියලු චෝදනා සහ පැමිනිලි slave.ceylon@gmail.com වෙත එවිය හැක. පාඨකයින් විසින් ඵල කරන අදහස් හෝ කරුනු වෙත බ්ලොග් පිටුවෙ හිමිකරු වග නොකියවෙන අතර සදාචාරාත්මක නොවන කරුනු දැක්වීමෙන් වලකින ලෙස පාඨකයන් වෙතින් ඉල්ලාසිටුනු ලැබේ. එවැනි කරුනක් වෙතොත් එය වහා ඉවත් කිරිමට බ්ලොග් පිටුවෙහි හිමිකරු වෙත සියලු බලතල ඇත.
ෂානිත් මමත් ත්‍රීවීල් එකෙන් බැහැගත් ගමන් ජිම් එකේ පිටිපස්ස් පැත්තෙන් හිමින් සීරුවෙ ඇතුල් උනා. තාම වෙලාව හවස 4 නිසා වැඩිය සෙනග ඇවිත් නැහැ.
ශානි මේ ජිම් එකේ වැඩ කරන්නෙ අවුරුදු පහක විතර ඉඳල. එයා මට වැඩිය අවුරුදු දෙකක් විතර වැඩිමල් උනාට අපි තමයි හොඳම යාලුවො. මම එයාට හංගන කිසිම රහසක් නෑ. අද මේ ගමන ආවෙත් අපි අතරෙ තියෙන විශ්වාසය නිසයි. මට තාම හිතා ගන්න බෑ මගෙ මේ හීනය හබෑ වීම ගැන.
මම ලොකු ලමයෙක් වෙච්ච දවස් වල ඉඳල මගෙ හිතේ අමුතුම ආශාවක් ඇතිවුනා. මට ආසයි මැරෙනකල් ගුටිකන්න. කවුරුහරි මට ගහනවන්ම් හරි හුස්ම හිර වෙනකල් පාගනවනම් මම හරි ආසයි. එහෙම දේවල් හිතෙන් මවාගෙන මම අනන්තවත් අඟිලි සෙල්ලම කරනව.
ශානි මේක දැනගත්ත දවසෙ ඉඳල පොරොන්ඳු උනා මගෙ සිහිනය සැබෑ කරල දෙන්නම් කියල. එය ජිම් එකේ ඇඩ්මිනිස්ට්‍රේශන් බලන නිසා වැඩි කරදරයක් නැතුව අද මේ වැඩේ සෙට් කරා.
ශානි මාව අරන්ගිහින් මේසයක දිගා කරල මගෙ ඔක්කොම අඳුම් ගැලෙව්ව. ගලවල මගෙ කකුල් දෙක වලලුකරෙන් ලන්කරල බැන්ද. ඊට පස්සෙ දනිස් දෙකෙන් කකුල් නමල විලුඹ මගෙ පස්සෙ තට්ටම් දෙක ගාවට එනකල් ම තියල තදට බැන්ද. ඒට පස්සෙ මගෙ උරහිසට පොඩ්ඩක් පල්ලෙහාට වැවිල තියෙන කොන්ඩෙ ගොතල කොන්ඩෙට තව හීනි ලනුවක් බැන්ද. ඒ ලනුවෙ අනික් කෙරවල කකුලෙ මහපට අඟිලි දෙක යාකරල බැන්ද. මට දැන් ඔලුව පහසුවෙන් කොහෙටවත් හරවන්න බෑ. මාව මුනින් අතට පෙරල්ල මගෙ අත් දෙක පිටිපස්සට කරගන්න කිවුව. ඒට පස්සෙ එයා මගෙ වැලමිට ලන්කරල එකට බඬ. ශානි කාමරේ අයිනෙ තිබුනු කබඩ් එක ඇරල ලොකු රතුපාට රබර් බෑග් එකකුයි තව මහත ලෙදර් පටි වලින් හදපු හැන්ගර් එකකුයි ගත්ත. ඒ ලෙදෙර් හැන්ගෙර් එක මගෙ පිටිපස්සට කරපු අත් දෙක අස්සෙන් දාල මට කෙලින් වෙන්න කිවුව. මට කෙලින් වෙනව තියා හැරෙන්නවත් බෑ. ශානි හිනාවෙවි අමාරුවෙන් මාව ඇදල බිමට දැම්ම.
අඩි තුනක් විතර උස මේසයකින් දඩස් ගාල වැටෙනකොට කොහොමද වේදනාව කියල අමුතුවෙන් කියන්න ඕනෙ නෑනෙ. ශානි එහෙම කලෙ ඕනෙ කමින්මයි. එයා දන්නව මට රිද්දන තරමට තමය් ආස කියල. මට වේදනාව වැඩි කමට අස්දෙකෙන් කඳුලු පැන්න. අස් දෙකෙන් කඳුලු ආවට කටින් කෑගැහුනට ඇඟ වේදනාවෙන් ඇඹරුනාට, මගෙ හිත සතුටින් පිරුනා. මගෙ ඇඟ තියෙන්නෙ ගුටුකෑමට සහ වේදනාවට හෑර වෙන කිසිදෙයකට නෙමෙයිනෙ. ශානි මාව එහෙම දාල එහා කාමරේට ගියා. මම දැන් තනියම ඉන්නෙ. හෙලවෙන්න කරන්න මොකුත් බෑ. මම අසරන වෙච්ච දාසියක් වගෙ බිම වැතිරිල ශානි නැවත එනතුරු බලා සිටිය. විනාඩි 5 ක් 10 ක් යනකොට ශානි ආයෙමත් කාමරය පැත්තට ආව. එයා උස යකඩ ෆ්‍රේම් එකකුත් තල්ලු කරන් ආවෙ. ඒ ෆ්‍රේම් එක අඩි 7 ක් විතර උසය්. එයා ලොකු බිලී කොක්කක් වගෙ එකකට ලනුවක් බැඬල ඒක ෆ්‍රේම් එක උඩින් යවල ඒට පස්සෙ මගෙ අත් දෙක යටින් සහ බෙල්ල වටෙ යවල තිබුනු ලෙදර් හැන්ගෙර් එකට හයි කරා. කරල මාව උඩට ඇද්ද. ෆ්‍රේම් එකේ උඩ බාර් එක කිට්ටුවට ගෙනල්ල ලනුව බැන්ඳ. මම දැන් එල්ලෙන පන්ච් බෑග් එකක්. තාම වැඩෙ ඉවර නැහැ. ශානි ඊලඟට අර රතුපාට ලෙදර් බෑග් එක අරගෙන මගෙ එල්ලෙන දනිස්දෙක ගාව ඉඳන් උඩට ඇතුල් කරා. ඒ බෑග් එක හරි තදයි. ශානි කිව්වෙ එහෙම තද වෙන එක හොඳයි කියල මොකද එතකොට මට ගහන කෙනා කොහෙත්ම දන්නෙනෑනෙ එයා ගහන්නෙ ඇතුලෙ ඉන්න අසරන කෙල්ලෙක් ට කියල. බෑග් එක බෙල්ල ගාවටම ඉස්සුවට පස්සෙ ශානි එයාගෙ බෑග් එක අතුලෙ තිබුනු බොල් ගැග් එකක් ගත්ත. ඒක හරිම ලොකුයි හබැයි මම දන්නව මගෙ කටෙන් කිසිම සද්දයක් පිට නොවෙන්නනම් අපහසුන්වෙන් හරි ඒක දාගන්න ඔනෙ කියල. මම මගෙ කට හොඳටම අරල එයාට ඒවැඩෙ පහසුවෙන් කරන්න ඉඩ දුන්න. දැන් ඔක්කොම වැඩ ලෑස්තියි. ශනි බෑග් එක අන්තිම ටිකත් උස්සල මගෙ ඔලුවත් සම්පූර්නයෙන්ම වැහෙන්න බෑග් එකේ කට තද කරල්ල ලේස් දැම්ම.
බෑග් එකේ මගෙ ඇස් දෙක ගාවින් පුන්චි සිදුරු දෙකක් විදල තිබ්බ. ඒක එලියෙන් බලපුවාම පුන්චි සිදුරක් උනාට මට ඒ සිදුරෙන් ගොඩක් එලිය පේනව. මම දැන් පුන්ච් බෑග් එක අතුලෙ මගේම ලෝකයක තනි උනා. මෙක නිකන් පන්ච් බෑග් එකක් නෙවෙයි මේක ඇතුලෙ අසරන කෙල්ලෙක් ඉන්නව කියල මෙ ලොකෙන්ම දන්නෙ ශානි විතරයි. කවුරු මට කොච්චර ගැහුවත් මට මේකෙන් ගැලවිල බේරෙන්න බැහැ. මට කෑ ගහල උදව් ඉල්ලන්න බැහැ. සැර පාරක් වැදිල මම මේක ඇතුලෙ මරුනත් කවුරුත් දන්නෙ නැහැ. මෙ හඟීම් ත්‍රාශජනක උනත් මේ තමය් මගෙ සිහිනය. ලෝකෙ වෙන කාටවත් පහසුවෙන් ලබා ගත නොහැකි අඳුරු අශාවක් මම අද ලබාගන්නයි යන්නෙ. ඒ බව මගෙ කකුල් දෙක මෙද්දෙ දෝරෙ ගලන තෙතමනය සාක්ශියි.
ශානි මට අවසාන උපදෙස් ටික දුන්න.
"කෙල්ලෙ ඔයා මේ කරන්නෙ ඉතාම භයානක වැඩක්"
"මම දන්නව මේක ඔයාගෙ සිහිනය සැබෑ වීමක් කියල"
"හැබයි මතක තියගන්න, ඔයාට කවුරු හරි සීමව ඉක්මවල ගහුව කියල මට නවත්තන විදියක් නැහැ."
"සමහර විට ඔයාට සිහිය නැතිවෙයි, මට ඒ බව දැනගන්න විදියක් නැහැ."
"කස්ටමර් ට ඔයා පන්ච් බෑග් එකක් මිස වෙන දෙයක් නෙවෙයි"
"ඒක නිසා කිසිම හේතුවකට කිසිම සද්දයක් එලියට නොයන්න වගබලා ගන්න"
"හරිද"
මට කටින් උත්තර දෙන්න බැරි උනත් මම සිතෙන් එයාය පොරොන්දු උනා. මම මැරුනත් ඒ බව එලියට දැනෙන්න දෙන්නෙ නැහැ කියල.
ශානි හිමින් සැරෙ යකඩ ෆ්‍රේම් එක මාවත් එක්කම ප්ලේ ඒරියා එකට තල්ලු කරගෙන ගියා. ඒ වෙනකොට කපල් එකකුය් තව කොල්ලෙකුය් ජිම් එකට ඇවිත් හිටියෙ. මාව ගෙනත් තියෙනව එගොල්ලන්ට එච්චර ගානක් උනෙ නැහැ. කොහොමත් එගොල්ලන්ට පේන්නෙ පන්ච් බෑග් එකක් විතරනෙ.
කපල් එක ත්‍රෙඩ් මිල් එකෙන් බැහැල මගෙ කිට්ටුවට ආව. ඒ පිරිමි කෙනා එහෙට මෙහෙට ඇවිදින්න ගත්ත. එක පාරටම් මන් ගාව නැවතිල එයාගෙ වම් අතින් මට හය්යෙන් ශොට් එකක් දුන්න. එක වැදුනෙ හරියටම මගෙ බඩ මැද්දට. මට තරු විසිඋනා. මට හිතන්න වෙලාවක් ඉතුරු කරන්නෙ නතුව ආයෙ දකුනු අතිනුත් පාරක් දුන්න. මට හුස්ම ගන්නත් අමාරු තරමට සැර පාරක් තමයි වැදුනෙ. මම අද මෙතන ඉන්නෙ ගුටි කන්න මිසක් සැප විදින්න නෙමෙයිනෙ කියල මම මත්ක කර ගත්ත. ඒ සර් වර්කෞට් කරන ගමන් මට වරින් වර එහෙම පහර ඩීගෙන තමයි ගියෙ. ගොඩක් පාරවල් වැදුනෙ බඩට. සමහර පාරවල් බඩෙ අනිත් පත්තෙනුත් එන්න ඇති. ඒ තරමට සැරයි. සමහර පාරවල් මගෙ තන් දෙකේ පහස ලැබුව. පාරවල් ඩෙකක් මගෙ යටි බඩටත් වඩුන. මට දවස් ගානක් ශුවර් එකට චූ කරන්න බැරිවෙන්නව.
ටික වෙලාවකින් ඒ සර් ගෙ මැඩම් එතනට ආව. එයා ඇත්තටම හරි ලස්සනයි. ලස්සන අඟක් තිබුනෙ. ඒ දෙන්න මොනවද ඉන්ග්‍රිසියෙන් කතා කර කර මට ගැහුව. සර් පිටිපස්සෙන් ගහනව මට ඉතින් පේන්නෙ නැහැ. මැඩම් ඉස්සරහෙන් ගහනව. මැඩම් අතින් ගහන පාරවල් එච්චර රිදුනෙ නැති උනාට එයා වරින් වර පයින් ගහනකොට මාව දෙකට කැඩෙයි කියල මට හිතුනෙ. දෙන්නටම මහන්සි බව පෙනුනත් ඒ දෙන්න හොඳට එන්ජොය් කරනව කියල මට තේරුනා. මට හුස්ම ගැනීමට වෙලාවක් නැහැ. දෙන්නම මගෙ කෑලි කුඩු කරනව. මගෙ ඔලුව දන් හොදටම කැරකෙනව. ඇස් නිලන්කාර වේගෙන එන්නෙ. මේ දෙන්න මාව අද පන පිටින් මේ බෑග් එකේ ඉතුරු කරන එකක් නැහැ.
ශානි මට අන්තිමට දීපු උපදෙස් මගෙ ඔලුවෙ දොන්කාර දුන්න. එක පාරටම මැඩම් උඩ පැනල දුන්න පාරක් මගෙ මූන හරියටම. මගෙ ඇස් පේන්නැතුව ගියා. මම දැන ගත්ත මම මැරෙන බව. මගෙ අන්තිම ප්‍රාර්තනාව උනේ මට මේ සැප ලබාදුන්නු ඒ සර් සහ මැඩම් ලග මා ආත්මයක් ආත්මයක් ගානෙ ඉපිද ඔවුන්ගේ පා පහරින් මියයන්නට ලැබෙන ලෙසයි.
මට මතක එච්චරයි.
All complaints must direct to slave.ceylon@gmail.com. This blog is fully supporting all international / Sri Lankan ethics and fully abide by international / Sri Lankan internet laws.
The blogger (Slave Ceylon) does not hold any responsibility of comments published by readers but advice all readers to keep up to all ethics. The blogger holds the authority to remove readers comments.
මෙම් බ්ලොග් පිටුවෙහි සියලු අයිතිවාසිකම් Slave Ceylon වෙතයි. මෙහි එන කතා ලින්ගික හින්සනයෙන් තොර උවත් බාල වයස්කරුවන්ගේ පැමිනීම හෝ කියවීම සපුරා තහනම්ය. මෙහි එන කතා සියල්ල සිතින් ගොතන ලද කතාවන අතර මෙහි සඳහන් සියලු සබැඳි හෝ නම් ගම් හෝ සිද්දීන් මනඃකල්පිත වේ. මෙහි එන සිතලු කිසිවක් සථ්‍ය ජීවිතයේදී අත්හදා බැලීම නොකරන ලෙස පාඨකයන් වෙත තරයේ අවවාද කරනු ලැබේ. එවැනි ක්‍රියාවන් ශ්‍රී ලංකාවේ ක්‍රියාත්මක නීති රීති මගින් දැඩි දඩුවන් ලැබිය හැකිවන්නේය. සියලු චෝදනා සහ පැමිනිලි slave.ceylon@gmail.com වෙත එවිය හැක. පාඨකයින් විසින් ඵල කරන අදහස් හෝ කරුනු වෙත බ්ලොග් පිටුවෙ හිමිකරු වග නොකියවෙන අතර සදාචාරාත්මක නොවන කරුනු දැක්වීමෙන් වලකින ලෙස පාඨකයන් වෙතින් ඉල්ලාසිටුනු ලැබේ. එවැනි කරුනක් වෙතොත් එය වහා ඉවත් කිරිමට බ්ලොග් පිටුවෙහි හිමිකරු වෙත සියලු බලතල ඇත.
ෂානිත් මමත් ත්‍රීවීල් එකෙන් බැහැගත් ගමන් ජිම් එකේ පිටිපස්ස් පැත්තෙන් හිමින් සීරුවෙ ඇතුල් උනා. තාම වෙලාව හවස 4 නිසා වැඩිය සෙනග ඇවිත් නැහැ.
ශානි මේ ජිම් එකේ වැඩ කරන්නෙ අවුරුදු පහක විතර ඉඳල. එයා මට වැඩිය අවුරුදු දෙකක් විතර වැඩිමල් උනාට අපි තමයි හොඳම යාලුවො. මම එයාට හංගන කිසිම රහසක් නෑ. අද මේ ගමන ආවෙත් අපි අතරෙ තියෙන විශ්වාසය නිසයි. මට තාම හිතා ගන්න බෑ මගෙ මේ හීනය හබෑ වීම ගැන.
මම ලොකු ලමයෙක් වෙච්ච දවස් වල ඉඳල මගෙ හිතේ අමුතුම ආශාවක් ඇතිවුනා. මට ආසයි මැරෙනකල් ගුටිකන්න. කවුරුහරි මට ගහනවන්ම් හරි හුස්ම හිර වෙනකල් පාගනවනම් මම හරි ආසයි. එහෙම දේවල් හිතෙන් මවාගෙන මම අනන්තවත් අඟිලි සෙල්ලම කරනව.
ශානි මේක දැනගත්ත දවසෙ ඉඳල පොරොන්ඳු උනා මගෙ සිහිනය සැබෑ කරල දෙන්නම් කියල. එය ජිම් එකේ ඇඩ්මිනිස්ට්‍රේශන් බලන නිසා වැඩි කරදරයක් නැතුව අද මේ වැඩේ සෙට් කරා.
ශානි මාව අරන්ගිහින් මේසයක දිගා කරල මගෙ ඔක්කොම අඳුම් ගැලෙව්ව. ගලවල මගෙ කකුල් දෙක වලලුකරෙන් ලන්කරල බැන්ද. ඊට පස්සෙ දනිස් දෙකෙන් කකුල් නමල විලුඹ මගෙ පස්සෙ තට්ටම් දෙක ගාවට එනකල් ම තියල තදට බැන්ද. ඒට පස්සෙ මගෙ උරහිසට පොඩ්ඩක් පල්ලෙහාට වැවිල තියෙන කොන්ඩෙ ගොතල කොන්ඩෙට තව හීනි ලනුවක් බැන්ද. ඒ ලනුවෙ අනික් කෙරවල කකුලෙ මහපට අඟිලි දෙක යාකරල බැන්ද. මට දැන් ඔලුව පහසුවෙන් කොහෙටවත් හරවන්න බෑ. මාව මුනින් අතට පෙරල්ල මගෙ අත් දෙක පිටිපස්සට කරගන්න කිවුව. ඒට පස්සෙ එයා මගෙ වැලමිට ලන්කරල එකට බඬ. ශානි කාමරේ අයිනෙ තිබුනු කබඩ් එක ඇරල ලොකු රතුපාට රබර් බෑග් එකකුයි තව මහත ලෙදර් පටි වලින් හදපු හැන්ගර් එකකුයි ගත්ත. ඒ ලෙදෙර් හැන්ගෙර් එක මගෙ පිටිපස්සට කරපු අත් දෙක අස්සෙන් දාල මට කෙලින් වෙන්න කිවුව. මට කෙලින් වෙනව තියා හැරෙන්නවත් බෑ. ශානි හිනාවෙවි අමාරුවෙන් මාව ඇදල බිමට දැම්ම.
අඩි තුනක් විතර උස මේසයකින් දඩස් ගාල වැටෙනකොට කොහොමද වේදනාව කියල අමුතුවෙන් කියන්න ඕනෙ නෑනෙ. ශානි එහෙම කලෙ ඕනෙ කමින්මයි. එයා දන්නව මට රිද්දන තරමට තමය් ආස කියල. මට වේදනාව වැඩි කමට අස්දෙකෙන් කඳුලු පැන්න. අස් දෙකෙන් කඳුලු ආවට කටින් කෑගැහුනට ඇඟ වේදනාවෙන් ඇඹරුනාට, මගෙ හිත සතුටින් පිරුනා. මගෙ ඇඟ තියෙන්නෙ ගුටුකෑමට සහ වේදනාවට හෑර වෙන කිසිදෙයකට නෙමෙයිනෙ. ශානි මාව එහෙම දාල එහා කාමරේට ගියා. මම දැන් තනියම ඉන්නෙ. හෙලවෙන්න කරන්න මොකුත් බෑ. මම අසරන වෙච්ච දාසියක් වගෙ බිම වැතිරිල ශානි නැවත එනතුරු බලා සිටිය. විනාඩි 5 ක් 10 ක් යනකොට ශානි ආයෙමත් කාමරය පැත්තට ආව. එයා උස යකඩ ෆ්‍රේම් එකකුත් තල්ලු කරන් ආවෙ. ඒ ෆ්‍රේම් එක අඩි 7 ක් විතර උසය්. එයා ලොකු බිලී කොක්කක් වගෙ එකකට ලනුවක් බැඬල ඒක ෆ්‍රේම් එක උඩින් යවල ඒට පස්සෙ මගෙ අත් දෙක යටින් සහ බෙල්ල වටෙ යවල තිබුනු ලෙදර් හැන්ගෙර් එකට හයි කරා. කරල මාව උඩට ඇද්ද. ෆ්‍රේම් එකේ උඩ බාර් එක කිට්ටුවට ගෙනල්ල ලනුව බැන්ඳ. මම දැන් එල්ලෙන පන්ච් බෑග් එකක්. තාම වැඩෙ ඉවර නැහැ. ශානි ඊලඟට අර රතුපාට ලෙදර් බෑග් එක අරගෙන මගෙ එල්ලෙන දනිස්දෙක ගාව ඉඳන් උඩට ඇතුල් කරා. ඒ බෑග් එක හරි තදයි. ශානි කිව්වෙ එහෙම තද වෙන එක හොඳයි කියල මොකද එතකොට මට ගහන කෙනා කොහෙත්ම දන්නෙනෑනෙ එයා ගහන්නෙ ඇතුලෙ ඉන්න අසරන කෙල්ලෙක් ට කියල. බෑග් එක බෙල්ල ගාවටම ඉස්සුවට පස්සෙ ශානි එයාගෙ බෑග් එක අතුලෙ තිබුනු බොල් ගැග් එකක් ගත්ත. ඒක හරිම ලොකුයි හබැයි මම දන්නව මගෙ කටෙන් කිසිම සද්දයක් පිට නොවෙන්නනම් අපහසුන්වෙන් හරි ඒක දාගන්න ඔනෙ කියල. මම මගෙ කට හොඳටම අරල එයාට ඒවැඩෙ පහසුවෙන් කරන්න ඉඩ දුන්න. දැන් ඔක්කොම වැඩ ලෑස්තියි. ශනි බෑග් එක අන්තිම ටිකත් උස්සල මගෙ ඔලුවත් සම්පූර්නයෙන්ම වැහෙන්න බෑග් එකේ කට තද කරල්ල ලේස් දැම්ම.
බෑග් එකේ මගෙ ඇස් දෙක ගාවින් පුන්චි සිදුරු දෙකක් විදල තිබ්බ. ඒක එලියෙන් බලපුවාම පුන්චි සිදුරක් උනාට මට ඒ සිදුරෙන් ගොඩක් එලිය පේනව. මම දැන් පුන්ච් බෑග් එක අතුලෙ මගේම ලෝකයක තනි උනා. මෙක නිකන් පන්ච් බෑග් එකක් නෙවෙයි මේක ඇතුලෙ අසරන කෙල්ලෙක් ඉන්නව කියල මෙ ලොකෙන්ම දන්නෙ ශානි විතරයි. කවුරු මට කොච්චර ගැහුවත් මට මේකෙන් ගැලවිල බේරෙන්න බැහැ. මට කෑ ගහල උදව් ඉල්ලන්න බැහැ. සැර පාරක් වැදිල මම මේක ඇතුලෙ මරුනත් කවුරුත් දන්නෙ නැහැ. මෙ හඟීම් ත්‍රාශජනක උනත් මේ තමය් මගෙ සිහිනය. ලෝකෙ වෙන කාටවත් පහසුවෙන් ලබා ගත නොහැකි අඳුරු අශාවක් මම අද ලබාගන්නයි යන්නෙ. ඒ බව මගෙ කකුල් දෙක මෙද්දෙ දෝරෙ ගලන තෙතමනය සාක්ශියි.
ශානි මට අවසාන උපදෙස් ටික දුන්න.
"කෙල්ලෙ ඔයා මේ කරන්නෙ ඉතාම භයානක වැඩක්"
"මම දන්නව මේක ඔයාගෙ සිහිනය සැබෑ වීමක් කියල"
"හැබයි මතක තියගන්න, ඔයාට කවුරු හරි සීමව ඉක්මවල ගහුව කියල මට නවත්තන විදියක් නැහැ."
"සමහර විට ඔයාට සිහිය නැතිවෙයි, මට ඒ බව දැනගන්න විදියක් නැහැ."
"කස්ටමර් ට ඔයා පන්ච් බෑග් එකක් මිස වෙන දෙයක් නෙවෙයි"
"ඒක නිසා කිසිම හේතුවකට කිසිම සද්දයක් එලියට නොයන්න වගබලා ගන්න"
"හරිද"
මට කටින් උත්තර දෙන්න බැරි උනත් මම සිතෙන් එයාය පොරොන්දු උනා. මම මැරුනත් ඒ බව එලියට දැනෙන්න දෙන්නෙ නැහැ කියල.
ශානි හිමින් සැරෙ යකඩ ෆ්‍රේම් එක මාවත් එක්කම ප්ලේ ඒරියා එකට තල්ලු කරගෙන ගියා. ඒ වෙනකොට කපල් එකකුය් තව කොල්ලෙකුය් ජිම් එකට ඇවිත් හිටියෙ. මාව ගෙනත් තියෙනව එගොල්ලන්ට එච්චර ගානක් උනෙ නැහැ. කොහොමත් එගොල්ලන්ට පේන්නෙ පන්ච් බෑග් එකක් විතරනෙ.
කපල් එක ත්‍රෙඩ් මිල් එකෙන් බැහැල මගෙ කිට්ටුවට ආව. ඒ පිරිමි කෙනා එහෙට මෙහෙට ඇවිදින්න ගත්ත. එක පාරටම් මන් ගාව නැවතිල එයාගෙ වම් අතින් මට හය්යෙන් ශොට් එකක් දුන්න. එක වැදුනෙ හරියටම මගෙ බඩ මැද්දට. මට තරු විසිඋනා. මට හිතන්න වෙලාවක් ඉතුරු කරන්නෙ නතුව ආයෙ දකුනු අතිනුත් පාරක් දුන්න. මට හුස්ම ගන්නත් අමාරු තරමට සැර පාරක් තමයි වැදුනෙ. මම අද මෙතන ඉන්නෙ ගුටි කන්න මිසක් සැප විදින්න නෙමෙයිනෙ කියල මම මත්ක කර ගත්ත. ඒ සර් වර්කෞට් කරන ගමන් මට වරින් වර එහෙම පහර ඩීගෙන තමයි ගියෙ. ගොඩක් පාරවල් වැදුනෙ බඩට. සමහර පාරවල් බඩෙ අනිත් පත්තෙනුත් එන්න ඇති. ඒ තරමට සැරයි. සමහර පාරවල් මගෙ තන් දෙකේ පහස ලැබුව. පාරවල් ඩෙකක් මගෙ යටි බඩටත් වඩුන. මට දවස් ගානක් ශුවර් එකට චූ කරන්න බැරිවෙන්නව.
ටික වෙලාවකින් ඒ සර් ගෙ මැඩම් එතනට ආව. එයා ඇත්තටම හරි ලස්සනයි. ලස්සන අඟක් තිබුනෙ. ඒ දෙන්න මොනවද ඉන්ග්‍රිසියෙන් කතා කර කර මට ගැහුව. සර් පිටිපස්සෙන් ගහනව මට ඉතින් පේන්නෙ නැහැ. මැඩම් ඉස්සරහෙන් ගහනව. මැඩම් අතින් ගහන පාරවල් එච්චර රිදුනෙ නැති උනාට එයා වරින් වර පයින් ගහනකොට මාව දෙකට කැඩෙයි කියල මට හිතුනෙ. දෙන්නටම මහන්සි බව පෙනුනත් ඒ දෙන්න හොඳට එන්ජොය් කරනව කියල මට තේරුනා. මට හුස්ම ගැනීමට වෙලාවක් නැහැ. දෙන්නම මගෙ කෑලි කුඩු කරනව. මගෙ ඔලුව දන් හොදටම කැරකෙනව. ඇස් නිලන්කාර වේගෙන එන්නෙ. මේ දෙන්න මාව අද පන පිටින් මේ බෑග් එකේ ඉතුරු කරන එකක් නැහැ.
ශානි මට අන්තිමට දීපු උපදෙස් මගෙ ඔලුවෙ දොන්කාර දුන්න. එක පාරටම මැඩම් උඩ පැනල දුන්න පාරක් මගෙ මූන හරියටම. මගෙ ඇස් පේන්නැතුව ගියා. මම දැන ගත්ත මම මැරෙන බව. මගෙ අන්තිම ප්‍රාර්තනාව උනේ මට මේ සැප ලබාදුන්නු ඒ සර් සහ මැඩම් ලග මා ආත්මයක් ආත්මයක් ගානෙ ඉපිද ඔවුන්ගේ පා පහරින් මියයන්නට ලැබෙන ලෙසයි.
මට මතක එච්චරයි.
Subscribe to:
Posts (Atom)