පන්ච් බෑග්

 This blog is maintained and owned by Slave Ceylon. Although this blog does not show/discuss any sexually offensive subjects, underage access is completely prohibited to this blog. Readers in the South Asia region are welcome to explore their submissive desires. All blogs are 100% fictions and none of the references or places or names or incidents are real. Readers are advice and strictly discouraged to attempt in recreating any of blogged imaginations. Any such activity can be a punishable offense by the law effected in your region.

All complaints must direct to slave.ceylon@gmail.com. This blog is fully supporting all international / Sri Lankan ethics and fully abide by international / Sri Lankan internet laws.

The blogger (Slave Ceylon) does not hold any responsibility of comments published by readers but advice all readers to keep up to all ethics. The blogger holds the authority to remove readers comments.

 මෙම් බ්ලොග් පිටුවෙහි සියලු අයිතිවාසිකම්  Slave Ceylon වෙතයි. මෙහි එන කතා ලින්ගික හින්සනයෙන් තොර උවත් බාල වයස්කරුවන්ගේ පැමිනීම හෝ කියවීම සපුරා තහනම්ය. මෙහි එන කතා සියල්ල සිතින් ගොතන ලද කතාවන අතර මෙහි සඳහන් සියලු සබැඳි හෝ නම් ගම් හෝ සිද්දීන් මනඃකල්පිත වේ. මෙහි එන සිතලු කිසිවක් සථ්‍ය ජීවිතයේදී අත්හදා බැලීම නොකරන ලෙස පාඨකයන් වෙත තරයේ අවවාද කරනු ලැබේ. එවැනි ක්‍රියාවන් ශ්‍රී ලංකාවේ ක්‍රියාත්මක නීති රීති මගින් දැඩි දඩුවන් ලැබිය හැකිවන්නේය. සියලු චෝදනා සහ පැමිනිලි slave.ceylon@gmail.com වෙත එවිය හැක. පාඨකයින් විසින් ඵල කරන අදහස් හෝ කරුනු වෙත බ්ලොග් පිටුවෙ හිමිකරු වග නොකියවෙන අතර සදාචාරාත්මක නොවන කරුනු දැක්වීමෙන් වලකින ලෙස පාඨකයන් වෙතින් ඉල්ලාසිටුනු ලැබේ. එවැනි කරුනක් වෙතොත් එය වහා ඉවත් කිරිමට බ්ලොග් පිටුවෙහි හිමිකරු වෙත සියලු බලතල ඇත.



ෂානිත් මමත් ත්‍රීවීල් එකෙන් බැහැගත් ගමන් ජිම් එකේ පිටිපස්ස් පැත්තෙන් හිමින් සීරුවෙ ඇතුල් උනා. තාම වෙලාව හවස 4 නිසා වැඩිය සෙනග ඇවිත් නැහැ.

ශානි මේ ජිම් එකේ වැඩ කරන්නෙ අවුරුදු පහක විතර ඉඳල. එයා මට වැඩිය අවුරුදු දෙකක් විතර වැඩිමල් උනාට අපි තමයි හොඳම යාලුවො. මම එයාට හංගන කිසිම රහසක් නෑ. අද මේ ගමන ආවෙත් අපි අතරෙ තියෙන විශ්වාසය නිසයි. මට තාම හිතා ගන්න බෑ මගෙ මේ හීනය හබෑ වීම ගැන.

මම ලොකු ලමයෙක් වෙච්ච දවස් වල ඉඳල මගෙ හිතේ අමුතුම ආශාවක් ඇතිවුනා. මට ආසයි මැරෙනකල් ගුටිකන්න. කවුරුහරි මට ගහනවන්ම් හරි හුස්ම හිර වෙනකල් පාගනවනම් මම හරි ආසයි. එහෙම දේවල් හිතෙන් මවාගෙන මම අනන්තවත් අඟිලි සෙල්ලම කරනව.

ශානි මේක දැනගත්ත දවසෙ ඉඳල පොරොන්ඳු උනා මගෙ සිහිනය සැබෑ කරල දෙන්නම් කියල. එය ජිම් එකේ ඇඩ්මිනිස්ට්‍රේශන් බලන නිසා වැඩි කරදරයක් නැතුව අද මේ වැඩේ සෙට් කරා.

ශානි මාව අරන්ගිහින් මේසයක දිගා කරල මගෙ ඔක්කොම අඳුම් ගැලෙව්ව. ගලවල මගෙ කකුල් දෙක වලලුකරෙන් ලන්කරල බැන්ද. ඊට පස්සෙ දනිස් දෙකෙන් කකුල් නමල විලුඹ මගෙ පස්සෙ තට්ටම් දෙක ගාවට එනකල් ම තියල තදට බැන්ද. ඒට පස්සෙ මගෙ උරහිසට පොඩ්ඩක් පල්ලෙහාට වැවිල තියෙන කොන්ඩෙ ගොතල කොන්ඩෙට තව හීනි ලනුවක් බැන්ද. ඒ ලනුවෙ අනික් කෙරවල කකුලෙ මහපට අඟිලි දෙක යාකරල බැන්ද. මට දැන් ඔලුව පහසුවෙන් කොහෙටවත් හරවන්න බෑ. මාව මුනින් අතට පෙරල්ල මගෙ අත් දෙක පිටිපස්සට කරගන්න කිවුව. ඒට පස්සෙ එයා මගෙ වැලමිට ලන්කරල එකට බඬ. ශානි කාමරේ අයිනෙ තිබුනු කබඩ් එක ඇරල ලොකු රතුපාට රබර් බෑග් එකකුයි තව මහත ලෙදර් පටි වලින් හදපු හැන්ගර් එකකුයි ගත්ත. ඒ ලෙදෙර් හැන්ගෙර් එක මගෙ පිටිපස්සට කරපු අත් දෙක අස්සෙන් දාල මට කෙලින් වෙන්න කිවුව. මට කෙලින් වෙනව තියා හැරෙන්නවත් බෑ. ශානි හිනාවෙවි අමාරුවෙන් මාව ඇදල බිමට දැම්ම.

අඩි තුනක් විතර උස මේසයකින් දඩස් ගාල වැටෙනකොට කොහොමද වේදනාව කියල අමුතුවෙන් කියන්න ඕනෙ නෑනෙ. ශානි එහෙම කලෙ ඕනෙ කමින්මයි. එයා දන්නව මට රිද්දන තරමට තමය් ආස කියල. මට වේදනාව වැඩි කමට අස්දෙකෙන් කඳුලු පැන්න. අස් දෙකෙන් කඳුලු ආවට කටින් කෑගැහුනට ඇඟ වේදනාවෙන් ඇඹරුනාට, මගෙ හිත සතුටින් පිරුනා. මගෙ ඇඟ තියෙන්නෙ ගුටුකෑමට සහ වේදනාවට හෑර වෙන කිසිදෙයකට නෙමෙයිනෙ. ශානි මාව එහෙම දාල එහා කාමරේට ගියා. මම දැන් තනියම ඉන්නෙ. හෙලවෙන්න කරන්න මොකුත් බෑ. මම අසරන වෙච්ච දාසියක් වගෙ බිම වැතිරිල ශානි නැවත එනතුරු බලා සිටිය. විනාඩි 5 ක් 10 ක් යනකොට ශානි ආයෙමත් කාමරය පැත්තට ආව. එයා උස යකඩ ෆ්‍රේම් එකකුත් තල්ලු කරන් ආවෙ. ඒ ෆ්‍රේම් එක අඩි 7 ක් විතර උසය්. එයා ලොකු බිලී කොක්කක් වගෙ එකකට ලනුවක් බැඬල ඒක ෆ්‍රේම් එක උඩින් යවල ඒට පස්සෙ මගෙ අත් දෙක යටින් සහ බෙල්ල වටෙ යවල තිබුනු ලෙදර් හැන්ගෙර් එකට හයි කරා. කරල මාව උඩට ඇද්ද. ෆ්‍රේම් එකේ උඩ බාර් එක කිට්ටුවට ගෙනල්ල ලනුව බැන්ඳ. මම දැන් එල්ලෙන පන්ච් බෑග් එකක්. තාම වැඩෙ ඉවර නැහැ. ශානි ඊලඟට අර රතුපාට ලෙදර් බෑග් එක අරගෙන මගෙ එල්ලෙන දනිස්දෙක ගාව ඉඳන් උඩට ඇතුල් කරා. ඒ බෑග් එක හරි තදයි. ශානි කිව්වෙ එහෙම තද වෙන එක හොඳයි කියල මොකද එතකොට මට ගහන කෙනා කොහෙත්ම දන්නෙනෑනෙ එයා ගහන්නෙ ඇතුලෙ ඉන්න අසරන කෙල්ලෙක් ට කියල. බෑග් එක බෙල්ල ගාවටම ඉස්සුවට පස්සෙ ශානි එයාගෙ බෑග් එක අතුලෙ තිබුනු බොල් ගැග් එකක් ගත්ත. ඒක හරිම ලොකුයි හබැයි මම දන්නව මගෙ කටෙන් කිසිම සද්දයක් පිට නොවෙන්නනම් අපහසුන්වෙන් හරි ඒක දාගන්න ඔනෙ කියල. මම මගෙ කට හොඳටම අරල එයාට ඒවැඩෙ පහසුවෙන් කරන්න ඉඩ දුන්න. දැන් ඔක්කොම වැඩ ලෑස්තියි. ශනි බෑග් එක අන්තිම ටිකත් උස්සල මගෙ ඔලුවත් සම්පූර්නයෙන්ම වැහෙන්න බෑග් එකේ කට තද කරල්ල ලේස් දැම්ම.

බෑග් එකේ මගෙ ඇස් දෙක ගාවින් පුන්චි සිදුරු දෙකක් විදල තිබ්බ. ඒක එලියෙන් බලපුවාම පුන්චි සිදුරක් උනාට මට ඒ සිදුරෙන් ගොඩක් එලිය පේනව. මම දැන් පුන්ච් බෑග් එක අතුලෙ මගේම ලෝකයක තනි උනා. මෙක නිකන් පන්ච් බෑග් එකක් නෙවෙයි මේක ඇතුලෙ අසරන කෙල්ලෙක් ඉන්නව කියල මෙ ලොකෙන්ම දන්නෙ ශානි විතරයි. කවුරු මට කොච්චර ගැහුවත් මට මේකෙන් ගැලවිල බේරෙන්න බැහැ. මට කෑ ගහල උදව් ඉල්ලන්න බැහැ. සැර පාරක් වැදිල මම මේක ඇතුලෙ මරුනත් කවුරුත් දන්නෙ නැහැ. මෙ හඟීම් ත්‍රාශජනක උනත් මේ තමය් මගෙ සිහිනය. ලෝකෙ වෙන කාටවත් පහසුවෙන් ලබා ගත නොහැකි අඳුරු අශාවක් මම අද ලබාගන්නයි යන්නෙ. ඒ බව මගෙ කකුල් දෙක මෙද්දෙ දෝරෙ ගලන තෙතමනය සාක්ශියි.

ශානි මට අවසාන උපදෙස් ටික දුන්න.
"කෙල්ලෙ ඔයා මේ කරන්නෙ ඉතාම භයානක වැඩක්"
"මම දන්නව මේක ඔයාගෙ සිහිනය සැබෑ වීමක් කියල"
"හැබයි මතක තියගන්න, ඔයාට කවුරු හරි සීමව ඉක්මවල ගහුව කියල මට නවත්තන විදියක් නැහැ."
"සමහර විට ඔයාට සිහිය නැතිවෙයි, මට ඒ බව දැනගන්න විදියක් නැහැ."
"කස්ටමර් ට ඔයා පන්ච් බෑග් එකක් මිස වෙන දෙයක් නෙවෙයි"
"ඒක නිසා කිසිම හේතුවකට කිසිම සද්දයක් එලියට නොයන්න වගබලා ගන්න"
"හරිද"

මට කටින් උත්තර දෙන්න බැරි උනත් මම සිතෙන් එයාය පොරොන්දු උනා. මම මැරුනත් ඒ බව එලියට දැනෙන්න දෙන්නෙ නැහැ කියල.

ශානි හිමින් සැරෙ යකඩ ෆ්‍රේම් එක මාවත් එක්කම ප්ලේ ඒරියා එකට තල්ලු කරගෙන ගියා. ඒ වෙනකොට කපල් එකකුය් තව කොල්ලෙකුය් ජිම් එකට ඇවිත් හිටියෙ. මාව ගෙනත් තියෙනව එගොල්ලන්ට එච්චර ගානක් උනෙ නැහැ. කොහොමත් එගොල්ලන්ට පේන්නෙ පන්ච් බෑග් එකක් විතරනෙ.

කපල් එක ත්‍රෙඩ් මිල් එකෙන් බැහැල මගෙ කිට්ටුවට ආව. ඒ පිරිමි කෙනා එහෙට මෙහෙට ඇවිදින්න ගත්ත. එක පාරටම් මන් ගාව නැවතිල එයාගෙ වම් අතින් මට හය්යෙන් ශොට් එකක් දුන්න. එක වැදුනෙ හරියටම මගෙ බඩ මැද්දට. මට තරු විසිඋනා. මට හිතන්න වෙලාවක් ඉතුරු කරන්නෙ නතුව ආයෙ දකුනු අතිනුත් පාරක් දුන්න. මට හුස්ම ගන්නත් අමාරු තරමට සැර පාරක් තමයි වැදුනෙ. මම අද මෙතන ඉන්නෙ ගුටි කන්න මිසක් සැප විදින්න නෙමෙයිනෙ කියල මම මත්ක කර ගත්ත. ඒ සර් වර්කෞට් කරන ගමන් මට වරින් වර එහෙම පහර ඩීගෙන තමයි ගියෙ. ගොඩක් පාරවල් වැදුනෙ බඩට. සමහර පාරවල් බඩෙ අනිත් පත්තෙනුත් එන්න ඇති. ඒ තරමට සැරයි. සමහර පාරවල් මගෙ තන් දෙකේ පහස ලැබුව. පාරවල් ඩෙකක් මගෙ යටි බඩටත් වඩුන. මට දවස් ගානක් ශුවර් එකට චූ කරන්න බැරිවෙන්නව.

ටික වෙලාවකින් ඒ සර් ගෙ මැඩම් එතනට ආව. එයා ඇත්තටම හරි ලස්සනයි. ලස්සන අඟක් තිබුනෙ. ඒ දෙන්න මොනවද ඉන්ග්‍රිසියෙන් කතා කර කර මට ගැහුව. සර් පිටිපස්සෙන් ගහනව මට ඉතින් පේන්නෙ නැහැ. මැඩම් ඉස්සරහෙන් ගහනව. මැඩම් අතින් ගහන පාරවල් එච්චර රිදුනෙ නැති උනාට එයා වරින් වර පයින් ගහනකොට මාව දෙකට කැඩෙයි කියල මට හිතුනෙ. දෙන්නටම මහන්සි බව පෙනුනත් ඒ දෙන්න හොඳට එන්ජොය් කරනව කියල මට තේරුනා. මට හුස්ම ගැනීමට වෙලාවක් නැහැ. දෙන්නම මගෙ කෑලි කුඩු කරනව. මගෙ ඔලුව දන් හොදටම කැරකෙනව. ඇස් නිලන්කාර වේගෙන එන්නෙ. මේ දෙන්න මාව අද පන පිටින් මේ බෑග් එකේ ඉතුරු කරන එකක් නැහැ.

ශානි මට අන්තිමට දීපු උපදෙස් මගෙ ඔලුවෙ දොන්කාර දුන්න. එක පාරටම මැඩම් උඩ පැනල දුන්න පාරක් මගෙ මූන හරියටම. මගෙ ඇස් පේන්නැතුව ගියා. මම දැන ගත්ත මම මැරෙන බව. මගෙ අන්තිම ප්‍රාර්තනාව උනේ මට මේ සැප ලබාදුන්නු ඒ සර් සහ මැඩම් ලග මා ආත්මයක් ආත්මයක් ගානෙ ඉපිද ඔවුන්ගේ පා පහරින් මියයන්නට ලැබෙන ලෙසයි.

මට මතක එච්චරයි.